Kim ki aşıksa gözünden biline...

DÜŞELİ AŞKIN

Düşeli aşkın bu canım iline
Beni bıraktı bu halkın diline

Gözlerimden yaş ile kan akıtır
İlle yaşım dilemezem siline

Zira aktıkça gözümden kanlı yaş
Hoş tesellir gelir ben kuluna

Hoş yaraşır aşıka gözü yaşı
Kim ki aşıksa gözünden biline

Ben bu aşktan bir nefes ayrılmazam
Ger yüreğim şerha şerha diline

Aşk ile ben bir demimi vermezem
Aşksızın olan ömrün bin yılına

İsmi resmi Eşrefoğlu Rumi'nin
Kül olup savruldu aşkın yeline

Kalmadı nam u nişanı zerrece
Garka varup gitti aşkın seline

Eşrefoğlu Rumi

Sen beni sorma bana

AŞK BENİ

Aşk beni yağma kıluptur sen beni sorma bana
Ben beni bulımazım nite haber verem sana

Nuş ideliden ol harabat-ı muganın camını
Aklım esrük canım esrük ne sorarsan sır ana

Ol şarabı kim ben içtim farig-i peymaneyem
Sakisi ol baki nurdur cehd edüp eriş ana

Bu vücudum katresin bahre irürdüm mest olup
Bu kamu mevc-i deryadur direm önden sona

Suretim aşık veli içim dolu maşuk benim
Aşık u maşuk birdir hemen kalma tana

Gel bu birlik şerbetinden bir kadeh nuş eylegil
Bir bakıp bir göresin dağılmayasın dört yana

Ben bu birlik dediğim yokluktur anlarsan sözüm
İkilik bu varlığın komaz varasın aslına

Sen bu yokluktan kaçarsın bir işit yokluk nedir
Bir mücella ayinedir Dost yüzün görmekliğe

Eşrefoğlu Rumi ikilik defterin yaktı oda
Bir olup birlik bulup birle birliğe


Eşrefoğlu Rumi

Kapalı Çarşı

kendi yastıklarına gölge salmasın
çocuklarının öpüşleri onlara anlat
onlara anlat yağmur karşılıklı yağar
ruhların içindeki müzikle karşılıklı
Kapalı Çarşı içinde bir sigara
bir keman kılıfı senin saçlarına sürünen yağ
onlara anlat kadınların gözlerinin içinden geçer
Kapalı Çarşı ve Kapalı Çarşı’yı götüren saat

bir inci gerdanlık dumanları içinde kapkara
anlamağa başladığı ağır ve çekilmez kelimeler içinde dağ
senin resmin ince gerdanlığın siyah parlaklığı içinde ışıklı
ışıklı ışıksız yandan ve önden ışıksız arkadan ve içten ışıklı
onlara anlat ki insan kelimelerden ve şiirden yaratılmadı
tüyler içinde gelen yeni dünya
bir sandalye kadar hür olduğu gün
sen cuma gününün hürriyet kadar kutsal olduğunu onlara anlat

benim aynamı küçültüp büyülten onlar
benim aynamı aynalıktan çıkaran
kapalı çarşılar içinde fikre ve gerçeğe
neler neler etti anlarsın onlar
şemsiyeler gibi
felaketlerin en şakacısına açılıveren onlar
kendi yastıklarına düşmesin
dostlarının kadınları üstündeki gölgesi onlara anlat
kapalı çarşılar içinde
aslanların ağaç kabuğuna yazdığı şiir
Kapalı Çarşı içerisinde
açık ve keskin yumuşak ve güzel Kur'an sesleri
Kapalı Çarşı içinde kapalı rüya çarşıları
Kapalı Çarşı içinde öfke ve af çarşıları

Kapalı Çarşı’ya gittiğin zaman
bir yangın sonrasının gazetelerini okudun
bir gazete uzun ve kul olmuş bir gazeteydi Kapalı Çarşı
mavi gözlü bir gazete


Kapalı Çarşı içinde bulutların en senin olanı
sen bana kapalı çarşı
şüphesiz o kadar satılan ve alınanlar var ki
şüphesiz bir harita kırığı
bir yapma deniz parçasıyla kapalı Kapalı Çarşı

sen kapalı çarşılar üstüne yağmur yağanı
yağmurun iyi ve doğru yağmadığını onlara anlat

~~Sezai Karakoç~~

Zarı soyulmuş sırrın, insan çırılçıplak aşk...

ESMA-ÜL HÜSNA ŞİİRLERİ

SEMİ’

Sustum…

Kahrını gördüm sesime kovuldum

Lütfunu gördüm sesine koştum

Ne güzel gördün, kendimi gördüm

Ne güzel işittin, kainatını içime aldım

Ey dünya!  Haberin var mı… Benim bir Rabbim var…

İşittim…

Gel diyen sesini Davud’un sesinden

SEMİ’ ismini Muhammed’in

Akşamımda sen sabahımda sen

Kulaklarımda sen uzaklarımda sen

Kendine gel diyen sen, kendinden gel diyen sen

Neredesin sorusu, cehennemdir diyen sen…

Seni tanıdım aşka düştüm

Seni bildim aşkla kalktım

Seni işitince bütün sesleri işittim

İman ettim yıldızın gözümde batan ışığına

Ey nidasını içimden attım

Sen çağrımın içindeki ‘Ey’ din

Sen çağrımın çağrısındaki Ey.

Bismillahirrahmanirrahim,

Aczimden bir ses yapıp kulaklarıma tıkıyorum

Aczim de kırılıyor, aczime çarpan putum da

Kâsemde, tevbe ağacından koparılmış pişmanlığı Adem’in

Tur’dan indirilmiş huşu,

Kutsal Vadi’de tutuşturulmuş kalp,

Bir de suyun besmelesi dudağında Mekke’nin

Cebrail geldi gelecek

İndi inecek Ebu Kubeys’ten yükselen amin

Yıkayacak sokaklarımızı Hacer’in su diyen sesi

İsmail’in topuğu kalbimizde, zemzemdir sözlerimiz

Zarı soyulmuş sırrın, insan çırılçıplak aşk

Ferman buyurdu Sultan, aşk olunacak

Aşk olunacak eksiksiz bir oluşla aşk olunacak

Oluruz… eksiğimiz olmaz fazlamızdan başka

Ağlamaktır fazlamız, aşka dahildir, oturur ağlarız

Aşk olunacaktır, aşkta olunacaktır, aşık olunacaktır

Ferman budur, eksiğimiz olmaz fazlamızdan başka

Aşk olmaksa, aşık olur gideriz fermanın geldiği diyara

Erdal Çakır

(HU/Hece Yayınları/2011)

Ne öğrendiysem dünyadan unutmaya hazırım...

(ESMA-ÜL HÜSNA ŞİİRLERİNE DEVAM )

ĞAFFAR

Başım dumanlı…

Ne yapacağımı bilmiyorum

Ne yapsam… ne yapsam… yüreğimde soygun var

Irmaklarım huzursuz, ters akıyorum kendime

Hücumuna uğradım derisi yüzülmüş bir dünün çıplak etinde

Eyvah… yolların bitimindeki süvari ben miyim

Görünmüyorum eyvah… kıyametim unutuldu mu…

Güzel Rabbim, hangi yüzle yüzümü tutarım yüzüne

Hangi yüzüm gösterir yüzünün bağışını

ĞAFFAR isminden utanır, başımı düşürürüm gövdemden

Ne öğrendiysem dünyadan unutmaya hazırım

Beni, bütün şurasında ve burasında bağışla varlığımın

Eksik bir günah gibi hafifleyip kalbime döküleyim

Utancımın kırmızısı cehennem olmasın

Boğulmasın mahşere yürüyen hicabı suyumun.

Onarılmamış bir medeniyet gibiyim minarem yıkık

Huysuz bir segâh, ezanıma vuran sesi akşamın

Babil’de kurumuş su çağıltısı, Hacer’in gurbetindeki gurbet

Geylânî’ye affettirirsek bizi affeder misin Bağdat’ta

Mesela Gazze’de bombalanır mı günahlarımız

Ya Ğaffar başım dumanlı, bülbülüm kovuldu bağından.

Senin şanına bağışlamak yakışır

Benim acziyetime günah

İçime dolan rüzgârlar senin rüzgârlarındır

İçimi üşüten rüzgârlar senin

İbrahim’i yakmayan ateş senin ateşindir

Ebu Leheb’i yakacak ateş senin

Kovulmuş değil hiçbir kul Senin mülkünden

Mülkünden kovulmuş olan mülksüzdür mülkünde

Ateşin temizler bilirim de neden Nemrut’un yağında kavrulayım

Balkonunda keyif çatmak varken Arş’ı tutan selamın

Bağışına bağdaş kurmak cennetin ta orta yerinde

İsimlerinde beka bulmak ve yükselmek Bakî ismine

Varken bunlar neden gramerinden atılayım kulluğunun

Sen varken yakışır mı ateşine boy vermek.

Ey Ğaffar’ın da Rabbi olan Allahım,

Hücremdeyim, başımda tütsüsü sükutumun

Baktığım her yerden görünüyorsun da görünüyorum ben

Geldiğim her yerden geliyorsun da geliyorum ben

Seni seviyorum, eksik de olsam aciz de, yüreğim tam

Neyim saklı ki olduğu gibi ortadayım

Yine de sakla beni şanında sakladıklarınla

Seni seviyorum; seviyorum dediğim yerde kalayım.

Erdal Çakır

(HU/Hece Yayınları/2011)

Aykırı Tarih Notları-1

Biz bülbül-i muhrik-i dem-i şekva-yı firâkız
Ateş kesilir geçse sabâ gülşenimizden.
II. Selim

(Ayrılığın şikayetinin yakıcı demlerinin adamlarıyız biz.
Sabah rüzgarı ateş kesilir,gülistanımızdan geçse.)

Yahya Kemal, II. Selim'in bu beyti için, "Selimiye kadar güzel bir şiir" demiştir.

Ya Kayyûm

Kayyûm

Göğü direksiz görmek asla şaşırtmadı beni
Bütün sözlerin direksiz olduğunu farkettiğimden beri kalbimde.
Ne zaman bir sözden geri dönsem
İmanımdan bir harf düştüğünü görür ağlarım
Yeminimin sinemden koptuğunu, koparıldığını
Ağacın, taşın, toprağın ve güzelliğimin
Benden sefer ettiğini, yabana düştüğünü aşkın.

Gözlerimin taşrasında görünür yarin hayali
Tereddütlerimin kemendinden söküldüğüm yerde
Ters çevrilmiş bir gökkuşağının üstünden atlayarak geçerim
Ne ben değişirim ne de bir şey bende.
Değişmeyecek olan ve elbette olmayacak olan asla,
Rahman’ın gel diyen çağrısı; evvel ve ahir
Daha bitmemişken dalında beyazı çiçeğin
Çağrıldığım andan önce ve yerdeydim
Kaimiyetimin, ‘gel’ sesine aktığı yatakta
Ne olduğumun sorusuyla baş başa ve neye denk geldiğimin
Tir tir titreşirken cenini olduğum manada
İblis’in kafa konforuna akıl yetirecek halde değildim
Çok önceydim; evvel zamanda
Ağacımın köklerinin çürüdüğü içimin de evvelinde
Kâğıt üzerine düşürülmemiş heyecanlardan muaf
Şiirin kör kütük bir kendinden geçmişlik haline nispetle
Sözden feragat etmeyeceğim bilindi
Lugatımın insafından devşirilmiş birkaç damla mürekkep
Ve babacan gülümseyişi yeşil üzerine işlenmiş sabrımın
Usanmaksızın çekiştirip durulmaktaydı
Göğsümün, sılasından ayrı düşmüş ipeği.

Bülbülümün avazı gecikmiş olabilir
Uçmuş olabilir tüm masallarımdan
Konmadan ahengine bahçemizin
Ötmüş olabilir şaşırarak mevsimlerini
Kaim değil evet her şeyin nasibindeki hiçbir şey
Zevalin bir başka zevalle itildiği uçurum
Ancak ve ancak ol emrinden yapılır yıkık binası hayatın
KAYYUM isminde ikamet eder yaratılmış ve yaratılmakta olan
Ne çadırımızın sağlam kazığı
Ne tevekkülümüzün
Ne de alınteri ay ışığının
Nerede nerede sorusundan başka bir şey olamaz
Aradıkça kaybettiğimiz dipsiz kuyusunda yokluğun.

Erdal Çakır.

Hû/Hece Yayinlari/2011

Ya Hayy

Hayy

Ya HAYY,
Ya Hayy,
Ya Hayy,
Bismillahilhayy,
Bismillahirrahmanirrahim,
Aşkım mübarek olsun
Bayram sevinci gelsin kapımda dursun
İsminden bir gül koparayım, kainat gül olsun
Gülsün, gül sersin, gül dersin isminin anıldığı kalbe
Vakti toplasın, gülden bir kıyamet koparsın
Gül yürüyüşlü bir bülbül olsun
Selam olsun
Gülden yürüyelim Rabbe.

Bülbül, beş vakti açsın, gökleri davet etsin
Gül kokusundan bir rükû öpsün ikindisini alnımızın
Leyla da gelsin, çölünü de getirsin
Biz de öpelim ayak izlerini, mecnundan şan alsın dudaklarımız
Ya Hayy diyelim
Ellerimiz dirilip tutsun seherlerinden celâlini Rabbin
Haydi haydi gül kurutalım beş vaktine serip kulluğumuzun
Ey bülbülün avazından dökülen kutlu ses
Yüreğimi tut şöyle, evirip çevirme
Dökülmesin nefesi Rabbin
‘Evet’ dediğimden beri heyecanım pır pır güvercin
Bir gelin bohçası gibi taşırım mahşerini yüreğimin
Hayy deyince kalbim taşar, kul olur
Mekke’den başlayan bir mirac olur cemaline Rabbin
Efendim’in ayak izlerinde dinlenir yorgunluğu Kudüs’ün
Geleceğiz, gelinmedik yerden, gidilmedik diyardan
Şafağın dilinden baharlar besteleyerek ansızın
Mescid-i Aksa’nın minberinde gül hutbesi
Zeytindağı’nın kurtarılan kaderi, kaderinde Selahaddin’in
Biz geldik, Ya Hayy,
İsminin girmediği yer, kesik başıdır elimizde küfrün
Biz geldik, senden geldiğimiz gibi
Ferahlasın asrın yüreği
Ya Hayy,
Dualarla büyüsün yeni doğmuş çocuğun kaderi
Şurada acılı bir şehidin ruhu vurulmasın; her seferinde ve yeniden
Oh be desin, işte şimdi Rabbime arz edebilirim kanımı
Yerde kalmadım, elde kalmadım, yüzüm gözüm aydınlık
Gel ey zamanın efendisi, ellerin ne mübarek
Serhend’li Ahmed Faruk’un gönlünden bir Bağdat yapılır
Mevlana Halid’in tomurundan bin Hayyat Vehbi açılır
Aşk, İbrahim’in kalbine inşa edilen Hacer’dir
Ve kâbesi tavafın arzdan arş’a arzolunan
İşte yüreğim, işte aczim, işte ben
Aczimin Kudüs’üyüm ben, fetholunmamış şehrin
Fetih benim, haşir benim, çağ benim
İsminden ismime kurulan otağ benim.


Erdal Çakır.

Kitap: Hû /Hece Yayınları/ 2011

İstanbul da gelsin...

SULTANA MEKTUPLAR    3

Gel artık

İstanbul da gelsin

Şerh düşsün martılar gözlerindeki neme

Nerede ağladığın ve el salladığın mavi hatıralar

Ay ince ve suskun, İstanbul suskun.

Her köşede beklemek seni, doğru mu bilmiyorum

İstanbul’a nereden dökülür seni taşıyan zaman

Sorularını kaybetmiş bir boşluktan zihnime akan kan

Durdurulamaz bir andır gecemi bıçaklayan.

Ah Sultanım, gel içime bir İstanbul yay

Kuş tüyü yastıklarda kocasın bu aşkın kırmızısı

Ağzımdan koparıp aldığın kelime bu, işte bu inan

Beni sarıp sarmalayan bir İstanbul çağrısı.

Erdal Çakır

(Hece Yayınları,2011)

Erdal Çakır'dan solo bir haykırış...

SULTANA MEKTUPLAR   2

Gel,

Bu aşk zamanın bendini yıkar

Alır götürür dudağı çatlamış ayazın kalbini

Yokluğuna kar yağıyor

Yokluğun kar beyaz bir yoksunluk odamda

Sensiz ve sessiz ağlarken melekler korosu

Ben solo bir haykırışım göğün hançeresinde.

Gel,

Bozuk bir cümle bu şehrin sokakları

Gölgesini güneşin arkasına saklamış gökdelenler

Şark vilayetlerine sürgün yemiş bir türkünün

Feryadını eksilten her söz lanetli.

Ağır ve titrek bir şiir geçiyor kentin ortasından kelimeleri yırtarak

Ve sen koşarak geliyorsun

Güzelliğin onarıyor bakışlardaki buğuyu

Bir darbede yıkıyorsun gecekondusunu kalplerin

Yıldızlar uykularıma yağıyor

Sen oluvererek göğün göğsündeki feryadım.

Erdal Çakır

(Hece Yayınları,2011)

GÖĞSÜMÜZDE GÜRLEYEN AĞRI...

SULTANA MEKTUPLAR  1

Ellerin yüreğin olmakta ellerimde

Bir sıcak öyküye yaslanır bu şehrin akşamları

Yarı yaşanmış gün ortasından

Kopardığımız bir andır göğsümüzde gürleyen ağrı.

Her kaçırdığın bakışında kendime yakalanıyorum

Utanıyorum ve saklıyorum ellerimi

Saklanıyorum senden, kendimden

İkindi sonrasından ve tevbemden.

Kaybettiğim her adres gönlüne çıkar

Ben hep kaybolduğum şehirlerde bulurum kendimi

Soruyorum toplayıp bütün sorularımı

Bu şehrin kalbi var mıdır senden başka.

Gidersem bir ince silüettir hatıraların kalbi

Gelmek gitmemektir derim

Gidememektir bakışının düşmediği yere

Geceye, gündüze ve güneşin doğduğu yere.

Erdal Çakır

(Hece Yayınları,2011)