Ne öğrendiysem dünyadan unutmaya hazırım...

(ESMA-ÜL HÜSNA ŞİİRLERİNE DEVAM )

ĞAFFAR

Başım dumanlı…

Ne yapacağımı bilmiyorum

Ne yapsam… ne yapsam… yüreğimde soygun var

Irmaklarım huzursuz, ters akıyorum kendime

Hücumuna uğradım derisi yüzülmüş bir dünün çıplak etinde

Eyvah… yolların bitimindeki süvari ben miyim

Görünmüyorum eyvah… kıyametim unutuldu mu…

Güzel Rabbim, hangi yüzle yüzümü tutarım yüzüne

Hangi yüzüm gösterir yüzünün bağışını

ĞAFFAR isminden utanır, başımı düşürürüm gövdemden

Ne öğrendiysem dünyadan unutmaya hazırım

Beni, bütün şurasında ve burasında bağışla varlığımın

Eksik bir günah gibi hafifleyip kalbime döküleyim

Utancımın kırmızısı cehennem olmasın

Boğulmasın mahşere yürüyen hicabı suyumun.

Onarılmamış bir medeniyet gibiyim minarem yıkık

Huysuz bir segâh, ezanıma vuran sesi akşamın

Babil’de kurumuş su çağıltısı, Hacer’in gurbetindeki gurbet

Geylânî’ye affettirirsek bizi affeder misin Bağdat’ta

Mesela Gazze’de bombalanır mı günahlarımız

Ya Ğaffar başım dumanlı, bülbülüm kovuldu bağından.

Senin şanına bağışlamak yakışır

Benim acziyetime günah

İçime dolan rüzgârlar senin rüzgârlarındır

İçimi üşüten rüzgârlar senin

İbrahim’i yakmayan ateş senin ateşindir

Ebu Leheb’i yakacak ateş senin

Kovulmuş değil hiçbir kul Senin mülkünden

Mülkünden kovulmuş olan mülksüzdür mülkünde

Ateşin temizler bilirim de neden Nemrut’un yağında kavrulayım

Balkonunda keyif çatmak varken Arş’ı tutan selamın

Bağışına bağdaş kurmak cennetin ta orta yerinde

İsimlerinde beka bulmak ve yükselmek Bakî ismine

Varken bunlar neden gramerinden atılayım kulluğunun

Sen varken yakışır mı ateşine boy vermek.

Ey Ğaffar’ın da Rabbi olan Allahım,

Hücremdeyim, başımda tütsüsü sükutumun

Baktığım her yerden görünüyorsun da görünüyorum ben

Geldiğim her yerden geliyorsun da geliyorum ben

Seni seviyorum, eksik de olsam aciz de, yüreğim tam

Neyim saklı ki olduğu gibi ortadayım

Yine de sakla beni şanında sakladıklarınla

Seni seviyorum; seviyorum dediğim yerde kalayım.

Erdal Çakır

(HU/Hece Yayınları/2011)